Praying and praying training

    Category: Apply recommended



 

 

Prayer, praying, training, education, prayer, the praying

Learning to pray


Training started prayer-prayer

 

Takbirat Ihram

"Prayer" by saying "Allahu Akbar" begins, say "Allahu Akbar" at the beginning of prayers in the sense of non-separation from God and Lord join the great Avst.alam and avoid all false powers.

However magnify privacy and some work on our prayers, we entered the unlawful Once we start the prayer, the prayer must realize that what we read, for instance, noon and evening prayer and obedience to God's command to leave it alone remember that it is the "good" and is considered a key element in prayer.

When saying "Allahu Akbar" It is recommended that your hands up to the ears Bbrym.ps to say "Allahu Akbar" read al-Fatiha:

 

Gracious, Most Merciful

 

(Praise be to Allah Lord of the worlds Rahman al-Rahim al-Eyak owner Nbd Vayak Nstyn Ahdna Alsrat Day nurseries mustaqim path Nmt non Almghzvb Holy Prophet Vela Alzalyn)

 

After al-Fatiha, read a chapter of the Koran, for example, can be read Chapter Unity: Unity Chapter

 

Gracious, Most Merciful

(Qul Hu Allahu Ahad Ali Samad Lemma Yld Yvld Oleum Oleum Yakan Squish Kfva Ahad)

 

Boys and men have morning prayer, Maghrib and Isha prayers, praise and chapter (in the first and second units) aloud but she Vbanvan, if strangers hear their voice can sing loud and everyone should praise the noon prayer and Nmazsr Vsvrh read slowly.



 

Bowing in prayer

 

Bowing in prayer-then all the praise Vsvrh head to bow down to his knees bent and hands we leave and say:

"Glory to the Great Rabbi Vbhmdh"

And say: "Alleluia, Alleluia, Alleluia"

 

Prostration prayer

Then lifted his head from bowing (stand) and then go prostrate body of seven members: the forehead, both hands, the knees and the tip of the big toe to lay down and say:

"Subhan Rabbi Advertising Vbhmdh"

Or "Alleluia" will repeat three times.

 

it is, in fact, is a piece of clean soil to prostrate worshipers to your mobile, his forehead on it.

 

The second prostration prayer

After the first prostration, sit again prostrate and second prostration as the first prostration justified Vrym.ba finished second prostration, a prayer postures ends; that is, so far, we have read postures of prayer, therefore, in short, the first units of prayer is:

Tkbyrh 1. Ihram (saying "Allahu Akbar" at the beginning of prayer).

2. Reading (read al-Fatiha and Surah).

3. bowing and mention it.

4. prostrate and mentioned two of them.

 

Two units of prayer



 

Qunut prayer

In the second unit daily prayers, after the completion of the Surah al-Hamd and before bowing, it is recommended, hands in front of Vdayy was read; this action "qunut" Gvynd.dr qunut my prayer be recited this prayer:

"Athena infrastructure Hsnh Vafi Alakhrh advertisement Dunya Hassan Vqna torment of fire"

 

Messenger of Allah (PBUH) said: "One who qunut prayer is longer, auditing, he is more comfortable in the day of judgment".

After qunut, bowing Vsjdh the first such units justified it.

 

Tashahud prayer

In the second unit of prayer, after finishing the second prostration need while we sit facing the Qibla "Tashahhud" read prayers;

That is to say:

"Ashhad the La Ilaha Wahda La partners for and Ashhad the Mhmda Abdo Ali Mohamed Vall Vrsvlh O Muhammad Peace"

 

Peace Prayer

So far, all the units of the second prayer. If prayer is two units, such as morning prayer, after the tashahhud, by saying hello, praying it all; that is to say:

Forex alaika mercy of Allah be upon the Prophet Vbrkath

AS Lyna Mohammad Ali Abad Saaliheen

Allah's mercy be upon him Vbrkath

Now we come to the morning prayer, and if we read three units or four units of prayer should prayer in the second unit, after reading tashahud, without prayer I say, stand up and recite prayers third postures.

 

Third postures of prayer

The third prayer postures as postures second, with the difference that in the second unit with praise and prayer should read chapters, but in the third postures, Chapter and qunut and not just "Hamad" read, or rather Hamad, three times the say:

"Allah Akbar Sobhan Allah Valhmd Allah Ilaha Vela"

 

After evening prayers read Eggs should be after the second prostration (in the third postures) tashahud read with greetings, prayers End.

 

Four units of prayer

If the prayers we read are four units, namely: noon prayers or Nmazsr or evening prayer, then prostrate themselves (in the third postures) without tashahud or I read, stand and fourth units as third postures do and at the end of the prayers, ie after the second prostration and tashahhud sit and read greetings and prayers will finish.

 

Summary Prayer

Now that the daily prayers mentioned are reminded that it is necessary, what is prayer and remembrance

1. Сіздің үлесіңіз арнайы бетте тексерістен өтенінін ескертеміз. Сондықтан бұзақылық әрекеттер жасамауыңызды өтінеміз.

   [жасыру]

    

   Мінажат

   Уикипедия — ашық энциклопедиясынан алынған мәлімет

   Мінажат^[1] (араб. сыбырлап сөйлеу, үнсіз егіліп тілеу, жалбарыну) – тілек, дұғаның бір түрі. Өтінішін Алладан сұрап жалбарыну дегенді білдіреді. Адамдар [[Жаратқа|Жаратқанға сиынып, шексіз мейірімінен медет тілейді, мұң-мұқтажын айтып, қажетіне дауа сұрайды. Жан-тәнімен беріліп, жүрек түкпірінен шыққан тілегін айтады. Мұндай мінажат риясыз болып, мекен, уақыт талғамайды. [Ислам|Исламдық] дәстүрде мінажат Аллаға мадақ ретінде қара сөз немесе өлең түрінде де келеді. Қаламгерлер туындыларын Аллаға мадақ айтумен аяқтап, соңында мінажат ететін болған. Мұндай үрдіс сопылық поэзияда да кездеседі. Қожа Ахмет Иасауи “Диуани хикмет” кітабын “Мінажат етті, міскін Қожа Ахмет” деп М. етумен тәмамдаған. Сондай-ақ әнмен айтылатын мінажат өлеңдері бар. Бастан-аяқ Аллаға арналған мадақ өлеңдер “Мінажатнама” деп аталады, мұндай жырлар ислам әдебиетінде ерекше бағаға ие. Қазіргі кезде “Иасауи” вокалдық тобы Иасауи, Ақ Ишан секілді діни ғұламалардың мінажат өлеңдерін сахналық үлгіде орындап жүр.

   Сілтемелер

   • Мәдениет
   • Дін
   • Ислам

   Дереккөздер

"Қазақ Энциклопедиясы", 6 том

د دې لپاره چې دا مخ د ويکيپېډيا د کيفيت له معيارنو برخمنه شي نو په دې ليکنه کې سمونونه او بدلونونه راولئ. لطفاً د اړونده خپلمنځي تړنو، د ليکنې د متن په ساده کولو او د ليکنې د مخبڼې په ښه کولو کې مرسته وکړئ. د نورو مالوماتو لپاره ښي لور کې د [ښکاره کول] تڼۍ کېښکاږۍ.[ښکاره کول]

د يوې لړۍ برخه ده
اسلام
عقايد
الله · يووالی · خدای محمد · نور پيغمبران
عمل
شهادت · لمونځ روژه · زکات · حج
متون او قوانين
قرآن · سنت · حديث فقه · شريعت · کلام · تصوف
تاريخ او رهبري
Timeline · د اسلام خپرېدا اهل بيت · صحابه سني · شيعه  · احمديه راشدين · خلافت امامت · د مسيح خلافت
فرهنگ او ټولنه
اکادميک · ژوي · هنر کليز · ماشومان ډېموگرافي · فيستيوالونه جوماتونه · فلسفه ساينس · ښځې سياست · دعوة
اسلام او نور مذهبونه
عيسويت · يهوديت هندويزم · سيکهيزم · جاينيزم
دا هم وگورۍ
نيوکه اسلامي وييپانگه
اسلامي تانبه  ک • خ • س

دبخارى شريف په يو حديث کښې دى چې دنبى عليه السلام داعادت ؤ چې دسحر مانحه نه پس به ئې دصحابه کرامو نه پوښتنه وکړه چې که چاڅه خوب ليدلیوى هغه دې ووائى ؟ چاچې به خوی ليدلی ؤ بيان به ئې کړو يوځلى نبى عليه اسلام دخپل معمول مطابق پوښتنه وکړه بيائې ارشاد وفرمائيلو چې مايو خوب ليدلی دی چې دوه کسان راغلل او زۀ ئې ځان سره بوتلم دې نه پس ئې ډير اوږد خوب بيان کړو چې په هغې کښې ئې جنت دوزخ او مختلف قسم عذابونو کښې خلق وليدل دهغې ټولونه ئې په هغې کښې يوکس وليدو چې دهغې سر په کاڼى داسې په زور سره ويشتلی شو چې سربه ئې دزمکې سره اوار شو اوکاڼى به واپس لرى پريوتو بيابه ئې هغه کاڼى راوچت کړو نوددۀ سر به بيا روغ شوی ؤ بيا به ئې وويشتلو حتى چې بار بار به ئې ويشتلو اوسربه ئې بيا روغيدو او دغسې هغه سره دامعامله کيدله . نبى عليه السلام دخپلو دواړو ملگرونه تپوس وکړو چې داسړی څوک دی ؟ هغوى جواب کښې وويل چې دې کس قران شريف وئيلی ؤ اوبيا ئې پريښی ؤ او فرض مونځ به ئې پريښودو اوده به شو په يوبل حديث کښې داقسم قيصه راغلې ده په هغې کښې دى چې نبى عليه السلام يوې ډلې سره دامعامله وليده نو خپلو ملگرو نه ئې تپوس وکړو چې داڅوک دى هغوى ورته وويل چې داهغه خلق دى چې په مانځه کښې به ئې سستى کوله ( ترغيب) مجاهد ليکى چې کوم خلق دمونځونو دوختونو معلومولو کوشش کوى په هغوى کښې به داسې برکت وى څنگه چې په ابراهيم عليه السلام اودهغه اولاد کښې ؤ ( درمنشور)

حضرت انس (رض) نه نقل شوى دى چې دنبى عليه سلام ارشاد دی چې څوک دنيا نه په داسې حالت کښې لاړو چې په اخلاص سره ايمان لرى ، عبادت کوى مونځ زکات اداکوى نوهغه به په داسې حالات کښې دنيانه رخصتيږى چې الله تعالى نه به دۀ نه راضى وى

حضرت انس نه دنبى اکرم صلى الله عليه وسلم دالله تعالى دا ارشاد نقل کوى چې زۀ يوځائې ته دعذاب ليږلو اراده وکړم خو هلته داسې خلق ووينم چې هغوى جوماتونه ( مسجدونه) ابادوى دالله تعالى رضا دپاره خپل منځ کښې محبت ساتى او دشپې په اخره کښې استغفار کوى بخښنه غواړى نو عذاب بند کړم (درمنشور)

حضرت ابودرداء (رض) حضرت سليمان (رض) ته يو خط وليکلو په هغې کښې ئې ورته وليکل چې په جومات کښې اکثروخت تيروه مادنبى عليه السلام نه اوريدلى دى چې جومات دمتقى کور دی اوالله ددې وعده کړې ده چې څوک په جومات کښې ډير وسيږى په هغه به رحم کوم هغه ته به ارام ورکوم اوپه قيامت کښې به ورته دپل صراط لاره اسانه کړم اوخپله رضا به ورته نصيب کړم

حضرت عبدالله بن مسعود وائى چې مادبنى عليه السلام نه اوريدلى دى چې جوماتونه دالله تعالى کورونه دى اوکورته دراتلونکو اکرام خوضرور کولی شى نوپه الله تعالى باندې ددوى اکرام ضرورى دی څوک چې جوماتونو کښې حاضريږى حضرت ابوسعيد خدرى (رض) نبى عليه السلام نه نقل کوى چې څوک جومات سره محبت ساتى الله هغه سره محبت ساتى

حضرت ابوهريره (رض) دنبى عليه السلام نه نقل کوى چې کله مړى په قبرکښې کيښودلی شى نوکوم خلق چې قبر پورې ورسره تلى وو هغوى لا واپس شوى نه وى چې فرښتې دهغه دمتحان دپاره راشى دغه وخت که چرې هغه مومن وى نو مونځ دهغه سرته ودريږى او زکات ښى طرفته او روژه گس طرفته اوباقى چې څومره دنيکئ کارونه وى هغه پښو طرف ته شى او دهرطرف نه ددۀ نه چاپيره شى چې هغه ته نزدې څوک نه شى راغلى فرښتې لرى ودريږى اوسوال ترى کوې (درمنشور)

حضرت اسما (رض) فرمائى مادنبى عليه السلام نه اوريدلى دى چې دقيامت په ورځ به ټول خلق يوځائې کښې جمع وى او فرښته چې کوم اواز کوى ټول خلق به اورى هغه وخت به اعلان وشى کوم دى هغه خلق چې خوشحالۍاو تکليف کښې په هرحال ئې دالله حمد وثنا کوله دا چې واورى يوه ډله به راپاسى اوبې حسابه کتابه به جنت کښې داخل شى بيابه اعلان وشى کوم دى هغه خلق چې په شپو کښې به عبادت کښې مشغول وسيدل اودهغوى اړخونه به دبسترونه لرى وو بيا به يوه ډله راپاسى اوبې حسابه کتابه به جنت کښې داخل کړئ شى بيابه اعلان وشى کوم دى هغه خلق چې هغوى به تجارت ( اخستو خرڅولو) دالله تعالى ذکر نه غافله کول بيابه يوه ډله راپاسى اوبې حسابه کتاب به جنت کښې داخله کړئ شى

شيخ نضرسمرقندى رح تنبيةالغافلين کښې داحديث ليکلی دی دې نه پس ئې ليکلى دى چې کله داخلق بې حسابه کتابه جنت کښې داخل کړئ شى نودوزخ به يوه اوږده غړانگه راښکاره شى او دخلقو دپاسه به راشى په هغه کښې به دوه ځليدونکى سترگې وى اوډيره فصيحه ژبه به ئې وى يعنى صفا واضحه خبرې به کوى هغه به وائى چې زۀ هرهغه چاباندې مقرريم چې څوک کبرژن اوبدمزاجه وى او دمجمعې نه به داخلق داسې راټول کړى لکه مارغه چې دانې راټولوى دا ټول چې راغونډ کړى نو دوزخ کښې به ئې وغورځوى دې نه پس به بيا راشى او وائى به اوس زۀ په هرهغه چاباندې مقرريم چې چا الله تعالى اودهغه رسول (ص) ته تکليف رسولی وى دغه خلق به هم مجمعې نه راټول کړى او دوزخ کښې به ئې وغورځوى دې نه پس به دريم وارې بيا راشى اوداځلې به تصويرونو والا راټول کړى اودوزخ کښې به ئې وغورځوى دې نه پس به نور حساب کتاب شروع شى

وائى چې پخوازمانې کښې به شيطان خلقو ليدو يوسړى ورته وويل چې څه داسې طريقه راته وښايه چې زۀ هم ستا په شان شم شيطان وويل چې داسې غوښتنه خو تراوسه پورې مانه هيچا نه ده کړې تاته ددې څه ضرورت پيښ شو هغه وويل چې زما زړۀ غواړى شيطان وويل ددې طريقه داده چې په مانځه کښې سستى کوه اوقسم خوړلو کښې هيڅ قسمه پرواه مۀ کوه د درغو ريښتياو هرقسم قسمونه کوه هغه سړى ويول چې زۀ الله تعالى سره وعده کوم چې هيڅکله به مونځ نه پريږدم اوهيڅکله به قسم ونه خورم شيطان وويل چې تانه سيوا مانه په چل سره چاڅه نه دى اخستى ماهم وعده وکړه چې چاته به هيڅکله نصيحت نه کوم

حضرت ابى (رض) وائى چې نبى عليه السلام ارشاد دی چې دې امت ته دوچتوالى اوعزت اوددين دترقۍ زيرى ورکړه خو چې څوک ددين څۀ کار ددنيا دپاره وکړى اخرت کښې دهغه هيڅ نشته ( ترغيب) تنبية الغافلين کښې يو حديث ليکلی چې مونځ دالله تعالى درضا سبب دی دفرښتو محبوب څيز دی دانبياء عليهم السلام سنت دی دې سره دالله تعالى دپيژندگلو رڼا پيدا کيږى دعا پرې قبليږى په رزق کښې پرې برکت کيږى داد ايمان جرړه ده دبدن راحت دی ددښمن خلاف وسله ده دمونځ گزار دپاره سفارشى دى قبرکښې ډيوه ده اودقبر په ويره کښې زړۀ مشغولونکی دی دمنکير نکير دسوال جواب دى اودقيامت په غرموکښې سوری دی اوپه تياره کښې رڼاده د دوزخ داور دپاره پرده ده دعملونو دتلى دروندوالی دی پل صراط باندې په جلتى سره تيرونکی دی دجنت کنجى ده

[ښکاره کول]

დაუკავშირდით ქართულ ვიკიპედიას Facebook-ის ოფიციალურ გვერდზე!

ლოცვა

მასალა ვიკიპედიიდან — თავისუფალი ენციკლოპედია

სტატიის შეუმოწმებელი ვერსია

ამ სტატიას ან სექციას ვიკიფიცირება სჭირდება ქართული ვიკიპედიის ხარისხის სტანდარტების დასაკმაყოფილებლად. იმ შემთხვევაში, თუ არ იცით, თუ რა არის ვიკიფიცირება, იხ. დახმარების გვერდი. სასურველია ამის შესახებ აცნობოთ იმ მომხმარებლებსაც, რომელთაც მნიშვნელოვანი წვლილი მიუძღვით სტატიის შექმნაში. გამოიყენეთ: {{subst:ვიკიფიცირება/info|ლოცვა}}

 

ლოცვა — რელიგიური პრაქტიკის სახე, რომლის დროსაც ინდივიდი ცდილობს ღმერთთან ან სულთან დაკავშირებას. ლოცვა შეიძლება იყოს ინდივიდუალური ან ჯგუფური, რომელიც შეიძლება მოხდეს საზოგადოებაში ან კერძოდ. ლოცვისათვის იყენებენ სიტყვებს ან სიმღერას. არსებობს სხვადასხვა სახის ლოცვები - შუამდგომლობის, ვედრება, მადლიერების და დიდების. ლოცვა მიმართულია ღმერთისდმი, სულისადმი ან თუნდაც რომელიმე პიროვნებისადმი. ადამიანები ბევრი, განსხვავებული მიზეზების გამო ლოცულობენ.

ლოცვა ზოგჯერ სიტყვებთან, მუსიკასთან ან ჰიმნთან ერთად ფიზიკურ პრაქტიკასაც შეიცავს.

მეცნიერთა ნაწილი ფიქრობს, რომ ყველაზე მეტად ლოცვა ეფექტურია ავადმყოფ ან დაშავებული ადამიანებისთვის.^[1]

იხილეთ აგრეთვე

• კრიალოსანი
• მანის ქვა
• მანტრა
• მედიტაცია
• რელიგია
• სალოცავი ბორბალი
• ტიბეტური ლოცვის დროშები
• ტრანსი
• ღმერთი

სქოლიო

რესურსები ინტერნეტში

6. Azərbaycanca Vikipediya ilə daim əlaqədə olmaq üçün bizi "Facebook"da izləyin!

   "Azərbaycan vikimediaçıları" istifadəçi qrupu 1-28 fevral 2017-ci il tarixlərində istifadəçiləri Şimali Amerika mövzusundakı məqalə müsabiqəsində iştiraka dəvət edir. Siz də qoşulub töhfənizi verə bilərsiniz! Ətraflı: Şimali Amerika ayı / Plan

    

   Dua

   Vikipediya, açıq ensiklopediya

   Dua - çağırış, dindarın Tanrıya, Tanrılara və s. fövqəltəbiilərə müaraciəti.

   Mündəricat

   • 1 İslam dinindә dua
   • 2 Dua
   • 3 Ayrıca bax
   • 4 Xarici keçidlər
   • 5 Mənbə
   • 6 İstinadlar

   İslam dinindә dua

   İslam İnanclar Allah Allahın varlığı və təkliyi Mələklər Müqəddəs kitablar Məhəmməd peyğəmbər (s) və Digər peyğəmbərlər İmamət Axirət Kəlimeyi-şəhadət Firuiddin Namaz qılmaq Zəkat vermək Xüms vermək Oruc tutmak Həccə getmək Xüsusi günlər Besət bayramı Ramazan bayramı Qurban bayramı Qədiri-Xum bayramı   Quran Sünnə · Hədis Təsavvüf Tarix və şəxsiyyətlər Əhli-Beyt · Səhabə Şiəlik · Sünnilik · Xaricilik

   Əsas məqalə: Namaz

   

    

   Ərәb dilindən tərcümədən, çağırmaq vә sәslәmәk mәnalarını ifadə edir.

   Dini termindә isә dua, müxtәlif hacәtlәrin hәyata keçmәsi üçün, Allah-taala ilә danışıb, Ondan kömәk dilәmәk mәnasını daşıyır.

   Allah-taala Qurani-Kərimdә buyurur: "(Ya Peyğəmbər!) Bәndәlәrim sәndәn Mәnim barəmdə soruşduqda, (onlara) de ki, Mәn (onlara) daha yaxınam, çağıranın duasını Mәni çağırarkәn icabәt edirәm. Onlar hidayət olsunlar deyə, Mәnim dә`vәtimi qәbul edib, Mәnә iman gәtirsinlәr!"

   Digər bir ayədə buyurur: "Rәbbiniz dedi: Sizə cavab verim deyə, Məni çağırın!"[3] Bir çox hәdislәrdә dә duanın әhәmiyyәtindәn söz açılmış vә onun üzərində tәkid olunmuşdur. Hətta bәzi hәdislәrdә dua, möminin vә Peyğəmbərlәrin silahı adlandırılmışdır. Lakin, əsas mәsәlә insanın dua edәrkәn kimi çağırması, necә çağırması vә nә üçün çağırmasını bilmәsi vә başa düşmәsindən ibarətdir.

   DUANIN QAYDASI İslam dinindә hәr bir әmәlin özünәmәxsus qayda vә şәrtlәri olduğu kimi, duanın da özünәmәxsus olan bir sıra qayda vә şәrtlәri vardır. Onların әsaslarını qeyd edirik:

   1. Tәharәtli olmaq
   2. Dua edәrkәn üzü qiblәyә tәrәf әylәşmәk
   3. Haram vә pis işlәr üçün dua etmәmәk
   4. İnam vә yәqinlә dua etmәk
   5. Duada hacәtlәrin həyata keçməsinə tәkid etmәk
   6. Sәhәr çağı dua etmәk
   7. Dua edәrkәn hacәtlәri dilə gətirmək
   8. Duadan qabaq Allah-taala üçün hәmd-sәna demәk
   9. Duadan qabaq vә sonra Həzrət Peyğəmbər (s) vә onun məsum Əhli-beytinә (ә) salavat göndәrmәk;
   10. Müqәddәs mәkanlarda dua etmәk vә s.

   (1. Müfrәdatu әlfazil-Quran, (Rağib), sәh-315.), (2. Bәqәrә surәsi, ayә. 186) (3. Qafir surәsi, ayә. 60).

   Dua

   Bir in­sa­nın Al­la­ha iman gə­tir­di­yi­ni gös­tə­rən önəm­li əla­mət­lər­dən bi­ri də dua­dır. Dua edən in­san özü­nün aciz və zə­if qul ol­du­ğu­nu, is­tə­dik­lə­ri­ni özü tək ye­ri­nə ye­ti­rə bil­mə­yə­cə­yi­ni və bun­la­rı ona an­caq Al­la­hın ve­rə bi­lə­cə­yi­ni qə­bul et­miş olur. Dua Al­la­ha qul ol­ma­ğın ən saf, ən tə­miz, ən sə­mi­mi ifa­də­lə­rin­dən­dir. Qu­ran­da da mö­min­lə­rin əsas xü­su­siy­yət­lə­rin­dən bi­ri­nin "ge­cə-gün­düz səbir edə­rək Al­la­ha dua et­mək" ol­du­ğu be­lə xə­bər ve­ri­lir:

   "Sə­hər-ax­şam Rəb­bi­nin ri­za­sı­nı di­lə­yə­rək Ona iba­dət edən­lər­lə bir­lik­də özü­nü səbir­li apar. Fa­ni dün­ya­nın bər-bə­zə­yi­ni ar­zu edib nə­zər­lə­ri­ni on­lar­dan çe­vir­mə. Qəl­bi­ni Bi­zi xa­tır­la­maq­dan qa­fil et­di­yi­miz, nəf­si­nin is­tək­lə­ri­nə uyan və işin­də if­ra­ta va­ran bir kim­sə­yə ita­ət et­mə!"^[1]

   An­caq dua­nın nə de­mək ol­du­ğu­nu və ne­cə edil­di­yi­ni yax­şı bil­mək la­zım­dır. Çün­ki Qu­ran­dan kə­nar qay­naq­lar­dan (mə­sə­lən, ata-ana­dan, ət­raf­dan, ənə­nə­lər­dən) öy­rə­ni­lən dua an­la­yı­şı adətən Qu­ran­da bil­di­ri­lən hə­qi­qi dua an­la­yı­şı­na uy­ğun gəl­mir. Bu­na gö­rə də Qu­ran­da bu möv­zu­da ve­ri­lən nöq­te­yi-nə­zə­ri və ruhi halı yax­şı dərk et­mək la­zım­dır.

   Qu­ran­da dua­nın an­caq tək­ba­şı­na və "için-için" edil­mə­sinin va­cib­li­yi bil­di­ri­lir. Dua­nın hə­qi­qə­tən is­tə­ni­lə­rək, Al­la­h qar­şısında in­sa­nın aciz­li­yi­nin və fə­qir­li­yi­nin qavranılaraq edil­mə­si va­cib­dir. Bu və­ziy­yət­də edi­lə­cək dua Qu­ran­da bil­di­ri­lən "için-için və yal­va­ra-yal­va­ra" ifa­də­si ilə uy­ğun ola­caq­dır:

   "Rəb­bi­ni­zə yal­va­ra-yal­va­ra, həm də giz­li­cə dua edin. Şüb­hə­siz ki, O, həd­di aşan­la­rı sev­məz!" ^[2]

   Qu­ran­da da mö­min­lə­rin giz­li şə­kil­də və son də­rə­cə sə­mi­mi dua et­dik­lə­ri xə­bər ve­ri­lir. Zə­kə­riy­yə bu mə­sə­lə­də nü­mu­nə gös­tə­ri­lən pey­ğəm­bər­lər­dən bi­ri­dir:

   "Bu sə­nin Rəb­bi­nin öz qu­lu Zə­kə­riy­ya­ya olan mər­hə­mə­ti­nin xa­tır­lan­ma­sı­dır! Zə­kə­riy­ya Rəb­bi­nə giz­li­cə dua edib yal­var­dı­ğı za­man be­lə de­miş­di: "Ey Rəb­bim! Ar­tıq sü­mü­yüm sus­tal­mış, ba­şım ağap­paq ağar­mış­dır. Ey Rəb­bim! Sə­nə dua et­mək­lə heç vaxt naü­mid ol­ma­mı­şam. Mən özüm­dən son­ra gə­lən qo­hum-əq­rə­bam­dan qor­xu­ram. Zöv­cəm də ki, qı­sır­dır. Bu­na gö­rə də mə­nə Öz dər­ga­hın­dan bir oğul bəxş et" ^[3]

   Baş­qa bir ayə­də isə dua­nın "ümid və qor­xu" için­də edil­mə­si­nin va­cib­li­yi xə­bər ve­ri­lir: "On­lar iba­dət üçün ya­taq­la­rın­dan qal­xar, qor­xu və ümid için­də Rəb­bi­nə dua edər­lər" ^[4]. Mö­min da­xi­lində həm Al­la­ha qar­şı eh­ti­ram do­lu bir qor­xu du­ya­caq, həm də onun rəh­mə­ti­nə və ne­mə­ti­nə ümid bəs­lə­yə­cək­dir. Al­lah sə­mi­mi şə­kil­də öz ri­za­sı üçün edi­lən dua­nı qə­bul edə­cək­dir. Qu­ran­da bu möv­zu ilə bağ­lı ve­ri­lən ayə­lər be­lə­dir:

   "Bən­də­lə­rim Mə­ni sən­dən so­ruş­duq­da söy­lə ki, Mən ya­xı­nam. Dua edib Mə­ni ça­ğı­ra­nın dua­sı­nı qə­bul edə­rəm. Gə­rək on­lar da Mə­nim ça­ğı­rı­şı­mı qə­bul edib Mə­nə iman gə­tir­sin­lər. Bu­nun­la da, ola bil­sin ki, doğ­ru yo­la ye­tiş­sin­lər" ^[5]

   "Rəb­bi­niz bu­yur­du: "Mə­nə dua edin, Mən də si­zin dua­la­rı­nı­zı qə­bul edim! Mə­nə iba­də et­mə­yi tə­kəb­bür­lə­ri­nə sı­ğış­dır­ma­yan­lar cə­hən­nə­mə zə­lil ola­raq gi­rə­cək­lər!" ^[6]

   İn­san dua edər­kən Al­la­hın onu qə­bul edə­cə­yi­nə əmin ol­ma­lı­dır. Al­la­hın hər ye­ri ehtiva etdiyinin fər­qin­də olub bu­na da­xi­lən iman gə­ti­rən bir mö­min Al­la­hın onu hər za­man hər yer­də gö­rüb eşit­di­yi şüu­ru ilə dua edər. Coş­ğu­lu ümid­lə, bir an be­lə ümid­siz­li­yə düş­mə­dən dua­sı­nın qə­bul edil­mə­si­ni göz­lə­yər.

   Al­la­hın kö­mə­yin­dən qə­tiy­yən şüb­hə­lən­mə­yə­rək, qə­bul ola­ca­ğı­na qə­tiyyətlə iman gə­ti­rə­rək dua­nı di­lə gə­tir­mək la­zım­dır. Əks bir dav­ra­nış nümayiş etdirən, yə­ni Al­la­hın ica­bə­ti­nə qar­şı şüb­hə ilə ya­na­şan in­sanın etdiyi dua isə Qu­ran mən­ti­qi ilə düz gəlmir. Çün­ki dua­nın özün­də Al­la­ha tam inam var­dır. Sa­le­hin "Şüb­hə­siz, mə­nim Rəb­bim ya­xın və (dua­nı) qə­bul edən­dir" ("Hud" su­rə­si, 61) ifadəsi ilə bil­di­ril­di­yi ki­mi, mö­min Al­la­ha qar­şı tam bir inam için­də ol­ma­lı­dır.

   An­caq bu ica­bət in­sa­nın is­tə­di­yi hər bir şe­yin müt­ləq hə­ya­ta keç­mə­si an­la­mı­na gəl­məz. Çün­ki bə­zən in­san, hə­qi­qət­də, özü üçün zə­rər­li olan bir şe­yi də Al­lah­dan istəyə bi­lər. Bu və­ziy­yət­də Al­lah ona is­tə­di­yi­ni ver­mək əvə­zi­nə da­ha xe­yir­li və gö­zəl olan bir baş­qa şe­yi ve­rər.

   Al­lah hər za­man sə­mi­mi bir dua­nı qə­bul edər. An­caq bu ica­bət hər za­man in­sa­nın tə­lə­bi­nin ey­ni­lə ye­ri­nə ye­ti­ril­mə­si de­mək de­yil­dir (Həm­çi­nin "ica­bət", "ca­vab ver­mək" mə­na­sı­nı da­şı­yır).

   Çün­ki in­san "…Olur ki, xo­şu­nu­za gəl­mə­yən bir şey si­zin üçün xe­yir­li­dir və olur ki, sev­di­yi­niz şey də si­zin üçün bir zə­rər­dir. Al­lah bi­lər, am­ma siz bil­məz­si­niz" ("Bə­qə­rə" su­rə­si, 216) hök­mü­nə gö­rə nə­yin yax­şı, nə­yin pis ol­du­ğu­nu hər za­man ayırd edə bil­mir. Bu sə­bəb­dən fər­qi­nə var­ma­dan "İn­san xey­rə dua et­di­yi ki­mi, zə­rə­rə də dua edər. İn­san çox tə­lə­sən­dir" ("İs­ra" su­rə­si, 11) ayə­si­nə gö­rə bəl­kə hə­qi­qə­tən zə­rər­li olan bir şe­yi is­tə­yər.

   Bu sə­bəb­dən in­san Al­lah­dan əv­vəl­cə Onun razılığını, Onun rəh­mə­ti­ni istə­mə­li­dir. Al­lah­dan özü­nün tər­bi­yə­lənməsi­ni və ka­mil­ləş­mə­si­ni di­lə­mə­li­dir. Bu­nun ne­cə ola­ca­ğı­nı Al­lah da­ha yax­şı bi­lir. Həm­çi­nin pey­ğəm­bər­lə­rin dua­la­rı da bu şə­kil­də­dir. Sü­ley­ma­nın "Sə­nin ra­zı qa­la­ca­ğı­n yax­şı iş gör­mək üçün il­ham ver" ("Nəml" su­rə­si, 19) şək­lin­də­ki dua­sı bir nü­mu­nə­dir.

   Bu­nun­la ya­na­şı, mö­min Al­la­hın Qu­ran­da tə­rif­lə­di­yi və nü­mu­nə ola­raq gös­tər­di­yi hər cür ne­mə­ti Al­lah­dan is­tə­yə bi­lər. Bu barədə et­di­yi dua­sın­da isə son də­rə­cə sə­mi­mi və ürək­dən dav­ran­ma­lı, is­tə­di­yi hər şey üçün Al­la­ha dua et­mək­dən çə­kin­mə­mə­li­dir. Çün­ki in­sa­nın nə is­tə­di­yi­ni bi­lən, ona is­tə­di­yi­ni ve­rən yal­nız Al­lah­dır.

   Ayrıca bax

   • İnşallah
   • Allah

   Xarici keçidlər

   • Deyerler sitesi Dil--aztr
   • Əlşiə sitesi Dil--aztr
   • İrfan dergisi Dil--aztr

   Mənbə

   • DUA HAQQINDA RƏHMAN VƏ RƏHİM ALLAHIN ADI İLƏ DUANIN MӘNASI

   İstinadlar

7. Kəhf surəsi, 28.
9. Əraf surəsi, 55.
11. Məryəm surəsi, 2-5.
13. Səcdə surəsi, 16
15. Bə­qə­rə surəsi, 186.

Mumin surəsi, 60.

الصلاة في الجاهلية

 وَمَا كَانَ صَلَاتُهُمْ عِنْدَ الْبَيْتِ إِلَّا مُكَاءً وَتَصْدِيَةً فَذُوقُوا الْعَذَابَ بِمَا كُنْتُمْ تَكْفُرُونَ   هذه صلاة أهل الجاهلية كفار قريش ومن كان معهم عند البيت المكاء والتصدية، المكاء الصفير، والتصدية الصفيق، فكان من عادتهم التصفيق بالأيدي والصفير فنهي المسلمون عن مثل عملهم، فلا يجوز لمسلم أن يتعاطى الصفير والتصفيق في عباداته ولا عند المسجد الحرام ولا في أعماله الأخرى.

الصلاة في الإسلام

 

 

أعطى الإسلام الصلاة منزلة كبيرة فهى أول ما أوجبه الله من العبادات ،كما أنها أول عبادة يحاسب عليها المسلم يوم القيامة وقد فرضت ليلة المعراج <قال أنس بن مالك فرضت الصلاة على النبي ليلة أسرى به خمسين صلاة، ثم نقصت حتى جعلت خمساً، ثم نودى يا محمد إنه لا يبدل القول لدي، وإن لك بهذه الخمس خمسين ^[1]، وقال عبد الله بن قرط منقولاً قال محمد  : أول ما يحاسب عليه العبد يوم القيامة الصلاة فإن صلحت صلح سائر عمله، وإن فسدت فسد سائر عمله ^[2]، وعَنْ حُرَيْثِ بْنِ قَبِيصَةَ قَالَ : قَدِمْتُ الْمَدِينَةَ فَقُلْتُ : اللَّهُمَّ يَسِّرْ لِي جَلِيسًا صَالِحًا قَالَ : فَجَلَسْتُ إِلَى أَبِي هُرَيْرَةَ فَقُلْتُ : إِنِّي سَأَلْتُ اللَّهَ أَنْ يَرْزُقَنِي جَلِيسًا صَالِحًا فَحَدِّثْنِي بِحَدِيثٍ سَمِعْتَهُ مِنْ رَسُولِ اللَّهِ لَعَلَّ اللَّهَ أَنْ يَنْفَعَنِي بِهِ فَقَالَ : سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ يَقُولُ : إِنَّ أَوَّلَ مَا يُحَاسَبُ بِهِ الْعَبْدُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ مِنْ عَمَلِهِ صَلَاتُهُ فَإِنْ صَلُحَتْ فَقَدْ أَفْلَحَ وَأَنْجَحَ وَإِنْ فَسَدَتْ فَقَدْ خَابَ وَخَسِرَ فَإِنْ انْتَقَصَ مِنْ فَرِيضَتِهِ شَيْءٌ قَالَ: الرَّبُّ عَزَّ وَجَلَّ انْظُرُوا هَلْ لِعَبْدِي مِنْ تَطَوُّعٍ فَيُكَمَّلَ بِهَا مَا انْتَقَصَ مِنْ الْفَرِيضَةِ ثُمَّ يَكُونُ سَائِرُ عَمَلِهِ عَلَى ذَلِكَ.^[3] وقد ذكرت الصلاة في القرآن في أكثر من موضع منها ما جاء في سورة المؤمنون  قَدْ أَفْلَحَ الْمُؤْمِنُونَ  الَّذِينَ هُمْ فِي صَلَاتِهِمْ خَاشِعُونَ  وأيضاً في قول الجليل سبحانه في سورة الكوثر الآية رقم الثانية  فَصَلِّ لِرَبِّكَ وَانْحَرْ   وأيضاً قوله سبحانه و تعالي في سورة الأعلى  وَذَكَرَ اسْمَ رَبِّهِ فَصَلَّى   وأيضاً قوله تعالي في سورة طه الآية 14  إِنَّنِي أَنَا اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنَا فَاعْبُدْنِي وَأَقِمِ الصَّلَاةَ لِذِكْرِي  ^[4]. عدد الصلاوت اليومية في الإسلام هي خمسة (05) : صلاة الصبح - صلاة الظهر - صلاة العصر - صلاة المغرب - صلاة العشاء (بكسر العين).

الصلاة في المندائية

الصلاة وهي احدى أركان الديانة المندائية الموحدة وهناك أنواع من الصلوات منها الفردية والجماعية التي تقام بأيام الاحد وفي الأعياد والمناسبات الدينية الأخرى . وتقسم الصلاة إلى قسمين ، قسم الرشاما اي الوضوء أي الإرتماس بالماء الجاري وقسم البرخانا أي الصلاة.

المراجع

1. ^ رواه أحمد والترمذي وصححه والنسائي
2. ^ رواه الطبرانى
3. ^ رواه الترمذي 378 قَالَ : وَفِي الْبَاب عَنْ تَمِيمٍ الدَّارِيِّ قَالَ أَبُو عِيسَى : حَدِيثُ أَبِي هُرَيْرَةَ حَدِيثٌ حَسَنٌ غَرِيبٌ مِنْ هَذَا الْوَجْهِ وَقَدْ رُوِيَ هَذَا الْحَدِيثُ مِنْ غَيْرِ هَذَا الْوَجْهِ عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ وَقَدْ رَوَى بَعْضُ أَصْحَابِ الْحَسَنِ عَنْ الْحَسَنِ عَنْ قَبِيصَةَ بْنِ حُرَيْثٍ غَيْرَ هَذَا الْحَدِيثِ وَالْمَشْهُورُ هُوَ قَبِيصَةُ بْنُ حُرَيْثٍ وَرُوِي عَنْ أَنَسِ بْنِ حَكِيمٍ عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ عَنْ النَّبِيِّ نَحْوُ هَذَا
4. ^ القرآن الكريم سور المؤمنون آية 1 و2، سورة الكوثر آية 2، سورة الأعلى آية 15، سورة طه آية

يُعتبر الاستحمام، وارتداء الثياب النظيفة ذات اللون الأصفر أو الأبيض، هذا مع غسل الأيدي والأفواه بالماء المعطّر، ويؤدي كلّ من الرّجل والمرأة الصلاة بهيئة مختلفة عن الآخر، فالرّجل يجلس متربعاً والمرأة تجثو على ركبتيها، أمّا أداء الصلاة فيكون أداؤها كما يلي: «ليس في الهندوسية صلاة جامعة، ولا صلاة جماعة، فالصلاة كلّها فردية» كما ذكر الشلبي، في كتابه أديان الهند الكبرى.

أمّا من ناحية الوقت، فقد جاء في منوسمرتي، أنهم يقيمونها في اليوم مرتين: صباحاً ومساءً، فصلاة الصباح عليه أن يؤديها وهو واقف على قدميه من انبلاج الفجر حتّى مطلع الشمس، ويقرأها في صلاة المساء، وهو جالس، إلى ظهور النجوم، فصلاة الصباح بهذه الطريقة تُذهب كلّ ذنوب الليل، وصلاة المساء تُذهب كلّ ذنوب النهار على حسب إعتقادهم.

وقد تشدّد الهندوس في أمر الصلاة، وقد نصت منوسمرتي على طرد من لـم يؤدّها ويصبح من المنبوذين (الشودار) أو يُحرم من حقوق المولودين ثانية، أي من انتقلت إليهم روح كانت لها حياة سابقة.

ولشدّة ولع الهنود بالتنسك والاعتزال في الغابات وعلى ضفاف الأنهار، رؤوا أنَّه «لا بأس بأن يقوم المرء بالعبادات حتّى ولو بقراءة كايتري وحدها، وذلك بالقرب من نهر أو غابة، وهو مطمئن البال، مستجمع الفكر».

ويستخدم الهندوس عند طقوسهم برفقة الكاهن، إضافة إلى الماء في الطهارة، النّار التي يوقدون بها البخور ومع ذلك الأزهار، والصلاة التي تؤدّى في المعابد تؤدّى ،كما يذكر شلبي، على الشكل التالي:

«يتلو الكاهن تعاويذه التقليدية، وبعدها يركع الشخص تحت قدمي الصنم متضرعاً خاشعا... يتلو الكاهن الأدعية التقليدية... كلّ طبقة لها وضع خاص في الأدعية التي يتلوها الكاهن... في الختام يتلو الكاهن دعاءً مخصوصاً... يصلّي الشخص ثُمَّ يُرشُّ الماء ثُمَّ يخرج».

 

المقالة الرئيسية صلاة (مسيحية)

في المسيحية، قام المسيح بتعليم تلاميذه الصلاة الربيّة (أبانا) المعتمدة من كل الكنائس المسيحية كما ويوجد العديد من كتب الصلاة والصلوات المعتمدة في بعض الكنائس وليس الأخرى مثل صلاة السلام عليك يا مريم التي تصليها الكنيسة الكاثوليكية ولا تصليها باقي الكنائس. فهناك صلوات خاصة بكل كنيسة. فيشكل هذا الاختلاف باقة صلاة ترفع وتقرب إلى الله. كما كان المسيح يصلي مع التلاميذ ويصلي منفردا على الجبل، كذلك في الحياة المسيحيّة هناك صلاة جماعيّة وصلاة فرديّة. في المسيحية، الصلاة هي عملية تقرب إلى الله، ويجب على المرء الصلاة قبل وبعد الطعام والنوم والسفر وإلى آخره من الفعاليات حتى ولو كانت صغيرة.ّ

حدیث (1) پيامبر صلى ‏الله‏ عليه ‏و‏ آله :

 صَلَاةُ اللَّيْلِ مَرْضَاةٌ لِلرَّبِّ وَ حُبُّ الْمَلَائِكَةِ وَ سُنَّةُ الْأَنْبِيَاءِ وَ نُورُ الْمَعْرِفَةِ وَ أَصْلُ الْإِيمَانِ وَ رَاحَةُ الْأَبْدَانِ وَ كَرَاهِيَةٌ لِلشَّيْطَانِ وَ سِلَاحٌ عَلَى الْأَعْدَاءِ وَ إِجَابَةٌ لِلدُّعَاءِ وَ قَبُولٌ لِلْأَعْمَالِ وَ بَرَكَةٌ فِي الرِّزْق‏

نماز شب، موجب رضايت پروردگار، دوستى فرشتگان، سنت پيامبران، نور معرفت، ريشه ايمان، آسايش بدن‏ها، مايه ناراحتى شيطان، سلاحى بر ضدّ دشمنان، مايه اجابت دعا، قبولى اعمال و بركت در روزى است.

ارشاد القلوب(دیلمی) ج 1، ص 191

حدیث (2) امام صادق عليه ‏السلام :

صَلاةُ اللَّيْلِ تُحَسِّنُ الْوَجْهَ وَ تُحَسِّنُ الْخُلْقَ وَ تُطَيِّبُ الرِّيحَ وَ تَدُرُّ الرِّزْقَ وَ تَقْضِى الدَّيْنَ وَ تَذْهَبُ بِالْهَمِّ وَ تَجْلُو الْبَصَرَ؛

نماز شب، انسان را خوش‏ سيما، خوش ‏اخلاق و خوش بو مى‏كند و روزى را زياد و قرض را ادا مى‏ نمايد و غم و اندوه را از بين مى‏ برد و چشم را نورانى مى‏كند.

ثواب الأعمال ص 42

حدیث (3) امام على علیه السلام :

سَهَرُ اللَّيلِ في طاعَةِ اللَّهِ رَبيعُ الأَولِياءِ و رَوضَةُ السُّعَداءِ

شب بيدارى در طاعت خدا، بهار اوليا و بوستان نيك‏بختان است.

تصنیف غررالحکم ودرر الکلم ص 319 ، ح 7381

 منبع : سایت شهید آوینی