کد مداحی و آهنگ مذهبی

 ای بنده تو سخت بی وفایی ،

از لطف به سوی ما نیایی

هر گه که تو را دهیم دردی ،

نالان شوی و به سویم آیی

هر دم که تو را دهم شفایی ،

یاقی شوی و دگر نیایی...

ای بنده تو سخت بی وفایی ...

  در زندگی همه ی ما

روز هایی وجود دارد

که کمبود چیزی را

در زندگیمان احساس میکنیم

غمگین هستیم و دل مرده

علتش هم مشخص نیست

فقط میدانیم

که چیزی را در زندگیمان کم داریم

احساس میکنیم متعلق به

زمین ادمیان نیستیم

و هیچ یک نمیتوانند حال بد تو را درک کنند

...............................................

بنویسید دگر بروی سنگ لحدم 

من فقط عشق حسین ابن علی را بلدم

ننویسید که ناکام شده به عالمین

بنویسید که طپش های دلم گفته حسین

ننویسید که پرپر شده همچون گل یاس

بنویسید شده مست و خراب عباس

ننویسید که از روز ابد مذهبی ام 

بنویسید که تا روز ابد زینبیم

ننویسید که مست از قدح ساغریم

بنویسید که همواره علی اکبریم

ننویسید که جان داد دگر بر سر دوست

  بنویسید که مجنون علی اصغر اوست

ننویسید گنه پرده مهتابش شد   بنویسید سینه زن اربابش شد

ننویسید ندارد به جهان خانه و جا   بنویسید ماواش شده کرببلا

ننویسید که او نوکر بدعهدی بود   بنویسید که او منتظر مهدی بود

یا ابا صالح المهدی ادرکنی (سهراب سپهری)

هر وقت دانش آموزان سر کلاس حاضر باشند

معلم خواهد آمد...

 روزی مردی خواب عجیبی دید

او دید که پیش فرشته هاست و به کارهای آنها نگاه می کند.

هنگام ورود دسته بزرگی از فرشتگان را دیدکه سخت مشغول کارند و تند تند نامه هایی را که توسط پیک ها از زمین می رسند، باز می کنند و آنها را داخل جعبه می گذارند

مرد از فرشته ای پرسید: شما چکار می کنید؟

فرشته در حالی که داشت نامه ای را باز می کرد گفت: اینجا بخش دریافت است و ما دعاها و تقاضاهای مردم از خداوند را تحویل می گیریم.

مرد کمی جلوتر رفت.

باز تعدادی از فرشتگـــان را دید که کاغذهـایی را داخل پاکت می گذارند و آن ها را توسط پیک هایی به زمین می فرستند.

مرد پرسید : شماها چکار می کنید؟

یکی از فرشتگان با عجله گفت : اینجا بخش ارسال است، ما الطاف و رحمت های خداوند را برای بندگان به زمین می فرستیم.

مرد کمی جلوتر رفت و یک فرشته را دید که بیکار نشسته است.

با تعجب از فرشته پرسید : شما چرا بیکارید؟

فرشته جواب داد : اینجا بخش تصدیق جواب است.

مردمی که دعاهایشان مستجاب شده باید جواب بفرستند ولی فقط عده بسیار کمی جواب می دهند.

مرد از فرشته پرسید : مردم چگونه می توانند جواب بفرستند؟

فرشته پاسخ داد : بسیار ساده ، فقط کافیست بگویند : خدایا شکر 

بیچاره 

پاییز ...

دستش نمک ندارد!

این همه باران به 

آدم ها می بخشد اما

همین 

آدم ها تهمت ناروای خزان را به او می زنند ...

خودمانیم ...

تقصیر خودش است؛

بلد نیست مثل «

بهار» خودگیر باشد

تا شب عیدی زیر لفظی بگیرد و با هزار ناز و کرشمه

سال تحویلی را هدیه دهد!

سیاست «تابستان» را هم ندارد که

در ظاهر با 

آدم ها گرم و صمیمی باشد

ولی از پشت خنجری سوزناک بزند ...

بیچاره ...

بخت و اقبالِ «زمستان» هم نصیبش نشده که

با تمام سردی و بی تفاوتی اش این همه خواهان داشته باشد!

او «

پاییز» است

رو راست و بخشنده!

ساده 

دل

فکر

 می کند اگر تمام داشته هایش را

زیر پای 

آدم ها بریزد، روزی ... جایی ... لحظه ای ...

از خوبی هایش یاد می کنند!

خبر ندارد 

آدم ها رو راست بودن و بخشنده بودنش را

به پای محبتش نمی گذارند …

عادت 

آدم ها همین است …!

یکی به این پاییز بگوید 

آدم ها یادشان می رود که

تو رسم عاشقی را یادشان داده ای!

دست در دست معشوقه ای دیگر

پا بر روی برگ هایت می گذارند و می گذرند

تنها یادگاری که برایت می ماند ...

«صدای خش خش برگ های تو بعد از 

رفتن آنهاست» ...!

ناراحت نباش پاییز!

این مردم سال هاست به هوای بارانی می گویند … خراب!