کد مداحی و آهنگ مذهبی

رکوع حالت تواضع عبد در پیشگاه مقدس مولاست و از بهترین حالات عبادتى بنده در بارگاه قدس حضرت اوست.

رکوع، جلب کننده توجه خداوند به بنده عابد و راهى از راه‏هاى نجات انسان از عذاب فرداست، چرا که رکوع نمایانگر این معناست که عبد از آلودگى به کبر و منیت و خودخواهى و خودپرستى پاک است.

رکوع، نشان دهنده این حقیقت است که عبد سر سرپیچى از مولا را ندارد و جز طاعت و فرمانبرى راهى را انتخاب نکرده است.

حضرت صادق (ع) فرمود: رکوع نمى ‏کند بنده‏ اى براى خداوند متعال به رکوع حقیقى؛ مگر اینکه خدا او را به نور بهاء خود زینت داده و در سایه عظمت خود ساکن نموده و لباس برگزیدگان خود را به او بپوشاند.

رکوع در مرتبه اول و سجود در مرتبه دوم است، و هر که رکوع را به آن طورى که هست بجا آورد، براى سجده کردن صلاحیت پیدا مى‏ کند. و اثر رکوع اظهار أدب است، و سجده موجب قرب است، و هر که نتواند به خوبى عرض ادب کند براى مقام قرب صلاحیت پیدا نمى‏ کند.

پس رکوع به جا آور چون رکوع کسى که به قلب خود در مقابل پروردگار متعال خاضع است، و در ظل سلطنت حق ذلیل و خائف است، و جوارح او براى خداوند مطیع و تسلیم است، و پیوسته متواضع و ترسان است از آنچه او را فوت شده است از فوائد و عوائد راکعین.

در رکوع شخص راکع خم مى‏ شود، به حدى که در حال متوسط قیام و سجده قرار مى‏ گیرد، مانند تجلیل و تعظیم و اظهار أدبى که عرفا در مقابل اشخاص بزرگ معمول و مرسوم است، ولى در سجده به طور کلى و تا آخرین حد اظهار خضوع و خشوع و بندگى کرده، و به اندازه‏ اى در مقابل عظمت و نفوذ پروردگار متعال تذلل و تواضع مى‏ شود که چهره به خاک مالیده و تسلیم صرف مى‏ شود.

منبع:مصباح الشریعة