کد مداحی و آهنگ مذهبی

دلایل ظهور نکردن امام زمان

تا به حال با خودت فکر کردی که چرا امام زمان (عج) رو ندیدی؟ اگر می خوای نظر امام زمان (عج) رو بدونی نامه زیر رو بخون :

نامه ای از امام مهدی (عج) به شیخ مفید :

ای دوست مخلص ! ای کسی که با ستمگران در راه ما مبارزه می کنی !

خداوند بزرگ ، آن چنان که دوستان صالح ما را در گذشته یاری فرمود ؛ شما را نیز با نصرت خود تأیید فرماید . ما با شما عهد می کنیم هر یک از برادران دینی شما که تقوا را سرمایه خویش قرار دهد، از فتنه های گمراه کننده در امان داریم و اگر کسی بر خلاف وظیفه رفتار کرده و از آن چه باید عمل کند بخل ورزد ، مسلماً در هر دو جهان خسران و زیان نصیبش خواهد شد .

اگر شیعیان ما – که خداوند آن ها را به طاعت و بندگی خویش موفق بدارد – در وفای به عهد و پیمان الهی اتفاق و اتحاد داشته و عهد و پیمان الهی را محترم می شمردند ، سعادت دیدار ما به تأخیر نمی افتاد و زودتر از این به سعادت دیدار ما نائل می شدند .

آن چه موجب جدایی ما و دوستانمان گردیده و آنان را از دیدار ما محروم نموده است، عمل نکردن آنان به احکام الهی است .

                                    جمال یار ندارد نقاب و پرده ولی

                                                                               تو خاک ره بنشان تا نظر توانی کرد

باوجود ظلم و جور ، چرا آقا نمی آید ؟

برای ظهور ، تنها پر شدن جهان از ظلم ملاک نیست !

عبارتی که در روایات فراوانی دیده می شود این است : " یملأ الارض قسطا و عدلا کما ملئت ظلما و جورا ؛  زمین را پر از عدل و داد می کند همانطور که پر از ظلم و ستم شده است .¹

 آنچه از این روایت فهمیده می شود آن است که ظهور حضرت و فراگیر شدن عدالت او در زمانی است که ظلم و جور در جهان شیوع پیدا کرده است ، یعنی ممکن است بعد از این که سالهای زیادی از شیوع ظلم در جهان گذشت حضرت ظهور کنند . به عبارت دیگر این روایات بیان می کنند که گسترش و توسعه ی عدالت و ریشه کن شدن ظلم و ستم فقط توسط امام زمان (عج) انجام می گیرد .

2. فراگیر شدن ظلم یک امر نسبی است یعنی می توان گفت از زمان حضور بشر در زمین ظلم همراه همیشگی انسانها بوده است و همواره عده ای ظالم و عده ای مظلوم بوده اند. پس نمی توان ادعا کرد تنها در این دوره ظلم فراگیر شده است و قبل و بعد از آن به این شدت نبوده و نمی باشد.

3. فراگیر شدن ظلم اگر به عنوان علائم باشد به معنای علت تامه برای ظهور نیست ، بلکه به نحو اقتضا می باشد و علائم و علت های دیگری نیز در این امر دخالت دارند و باید همه ی علائم و علل تحقق یابند تا امام زمان(عج) ظهور کنند .

بنابر این نتیجه می گیریم که به صرف وجود ظلم های بسیار در عالم نباید توقع قطعی داشت که حضرت به زودی ظهور خواهد کرد هرچند با توجه به مطالبی که در روایات آمده است وظیفه داریم دائماً چشم انتظار حضرت بوده و با فراهم کردن مقدمات ظهور ، نزدیک تر شدن صبح ظهور را دعا کنیم .

پیروزی حجت زمان ، منوط به فراهم شدن شرایط است !

هر انقلاب و نهضتی که برای هدف معینی به وجود می آید ، در صورتی پبروز است که زمینه های آن از هر جهت فراهم باشد ، در غیر این صورت انقلاب با شکست روبرو خواهد شد.

قیام امام زمان (عج) از این قاعده مستثنی نیست و در صورتی می تواند پیروز شود که شرایط آن فراهم گردد .²

عدم ظهور امام زمان بدان جهت نیست که نمی خواهد ظهور کند ، بلکه ظهور مبتنی بر شرایطی است که با تحقق آن ها حضرت ظهور خواهد نمود . یکی از شرایط مهم ظهور ، آمادگی مردم می باشد. آمادگی باید در زمینه های خودسازی ، پذیریش حکومت جهانی ، آمادگی نظامی و رشد فکری ظهور نمایند .³ آمادگی ها را باید مردم به وجود آورند که احتمالاً چنین آمادگی به وجود نیامده است .

برای آمادگی پذیرش حکومت جهانی نخست باید مردم از ظلم ها و ناهنجاری های حاکم در جامعه خسته شده ، سیاست های حکومت های قبل از ظهور را تجربه کرده باشند ، تا هم آماده پذیرش حکومت امام زمان شوند و هم قدر انقلاب جهانی را بدانند .

هشام بن سالم از امام صادق (ع) در خصوص تأخیر ظهور امام زمان(ع) سؤال می کند ، امام فرمود : " تا همه اصناف مردم به حکومت نرسند، صاحب الامر قیام نمی کند . برای این که وقتی حکومتش را تشکیل داد ، کسی نگوید : اگر ما هم به حکومت می رسیدیم ، با عدالت رفتار می کردیم ".⁴

امام باقر(ع) فرمود : "دولت ما آخرین دولت ها است . هر خاندانی که لیاقت حکومت داشته باشند ، قبل از ما به حکومت می رسند تا وقتی حکومت ما تأسیس شد و کارکرد آن را دیدند نگویند: ما هم اگر به حکومت می رسیدیم ، مانند آل محمد عمل می کردیم و این است معنای آیه : " والعاقبة للمتقین ".⁵

پی نوشت ها :

1- این عبارت در بسیاری از روایات وجود دارد مثل روایات کافی ، ج 1 ، ص 338 ؛ و ج 1 ، ص526.

2-  ابراهیم امینی ، دادگستر جهان ، ص 294

3-  خورشید مغرب ، ص 350

4- بحارالانوار ، ج  52 ، ص 297

5-  همان ، ص 332